غزل
دل دياں پيڑاں پياں پلّے
ہجر وچھوڑا سہہ جانا سی
عشق سمندر گوطہ کھا کے
پار کنارے لہہ جاناں سی
کی پتہ سی اکھ دا دريا
ہنجواں راہيں ويہہ جانا سی
توں مينوں اک واری کہندا
تيرے مگروں ليہہ جانا سی
ميں تيرے نال گل نہ کر دی
تو جے رُس کے بہہ جاناں سی
جانا سی تے جان توں پہلے
اللٰہ حافظ کہہ جانا سی
رفعت سحر
*****
ليٹ کے ہجر کے بستر پر
شکنيں گنتی رہتی ہوں
جو تيرے ساتھ گزارے ہيں
وہ لمحے بنتی رہتی ہوں
رفعت سحر
No comments:
Post a Comment