اب
تو دَشت بهی هوا ویراں.
مجنوں
کہیں اور کُوچ کرگیا.
عشق
نگر سے لوٹے گا کیسے؟
نشانِ
راه تُو سبهی بهول کرگیا.
کس
ثبات سے نکلی هوگی روح
حلّاج
تخته دار جب چوم کر گیا.
قصه
گو یدِ طُولیَ رکهتا تها فن میں.
جانے
تیری وفا کا ذکر کیوں گول کرگیا.
میرےعروج
کی داستان فقط اتنی هے
اک
پارس اِس سنگ کو انمول کرگیا.
ِ
فقط عشق هے بے باک و نڈر و دیده ور
قوسین
و سدرة المنتهیٰ
جو عُبور کرگیا.
احقر
No comments:
Post a Comment